دولت مستندات بنزين پتروشيمي و توليد داخل را ارائه دهد

علما می گویند : گفتن نیمی از حقیقت، دروغ بزرگ است، زیرا واقع نمایی چنین دروغی راه فریب را بهتر هموار می کند. حکایت ماجرای بنزین را هم می توان در چارچوب همین دروغ بزرگ تحلیل کرد.

می گویند یکی از شخصیت های حکایات دیرین، روزی بر «صفی» می گذشت و چون ازدحام مردم را دید به ترفندی به مردم در صف گفت که در کوچه مجاور غذای مجانی می دهند. وقتی هیجان مردم را دید امر بر خودش هم مشتبه شد که مبادا بواقع در کوچه مجاور غذای مجانی می دهند و همین شد که «بر سر زنان» به دنبال جمعیت راهی کوچه مجاور شد که مبادا پلو مجانی تمام شود و به خودش نرسد! 

حکایت بنزین‌های آلوده با مختصاتی دیگر، کمابیش یادآور رفتار آن مرد است. آنها که بنزین‌ها را عرضه کردند، در آغاز امر،  خود بر دو مسئله تاکید داشتند:

1 ـ تولید بنزین به این صورت تنها تحت شرائط عمومی تحریم باوجود مشکلات زیست محیطی و آلودگی آن؛ به عنوان یک «مسکن» به کار می آید.

2 ـ دیگر آن که به لحاظ اقتصادی حذف ریفورمیت از چرخه تولید پتروشیمی و به جریان انداختن آن در مسیر تولید بنزین، به نفع کشور نیست (به سخنان و مصاحبه های مسئولان وقت هنگام افتتاح این دستاورد عظیم! توجه فرمایید)

اکنون که بحمدالله کشور،  اوضاع به‌سامان تر و باثباتی را می گذراند، آنها که شاید باید به خاطر عملکرد خود در آن دوره مورد پرسش قرار مي گرفتند، دوره افتاده اند و مسووليت  مدیریت غلط و کم کاری‌های خود را به گردن این و آن می اندازند. بزرگراه پردیس و ماجراهای آن را که فراموش نکرده ایم. 

قضیه بخاری های غیراستاندارد مدارس را هم که از یادمان نرفته است که در مقطعی مسئولان وقت اعلام کردند کل این بخاری ها از مدارس جمع شده و اکنون می دانیم که این بخاریها هنوز در مدارس کار می کنند.

یا ماجرای خانه های «مسکن مهر» را؛  که در آن موقع همه کارشناسان از تدارک نشدن نیازهای اولیه اش گفتند و حالا معلوم شده است که تنها در استان تهران، خانه های مهر به دهها هزار کلاس درس نیاز دارند که مسئولان وقت حتی به آنها فکر هم نکرده بودند.  

عده ای هم که کارخانه های پتروشیمی «به ثمن بخس» تحویلشان شده است و در بازاریابی دچار مشکلات عدیده هستند، بر طبل آن می کوبند که تولید بنزین داخلی آلودگی دارد و بنزین های وارداتی هم ایضا چنین مشکلی دارد و باید رویه گذشته را ادامه داد! 

در این میان، دیدگاه های مراجع تردیدناپذیری چون محیط زیست، استاندارد و وزارت نفت ـ به عنوان تنها مرجع قانونی برای اظهار نظر در این زمینه ـ  هم مورد استناد قرار نمی گیرد زیرا مرغ حضرات «یک پا» بیشتر ندارد.

هنگامی که از موضوع بنزین های آلوده سخن می گوییم، در حقیقت بحث ما درباره بازی با جان و زندگی مردمی است که بی پناه و بی اطلاع درگیر انتخابی شده اند که هر دو سر آن « باخت » بوده است. 

تاریخچه این نوع بنزین را به دانشمندان آلمان هیتلری نسبت می دهند که با ناگزیری های جنگ جهانی، ممزوجی را سر هم کردند و به نام بنزین به خورد خلق الله دادند. البته در دوره هیتلری بحث آلودگی هوا از ناحیه بنزین مطرح نبود وگرنه دانشمندان هیتلری هم شاید این فرمول را به حلق مردم خود نمی چپاندند! بعد از جنگ هم به طور طبیعی بساط توليد اين نوع بنزين تعطیل شد. 

  موضوع بنزین های آلوده که در مقطعی از تاریخ سال های گذشته باتوجه به ضرورت های زمان، اجتناب ناپذیر به نظر می رسیده است، در سال های پس از آن، از اولویت خارج شده و دولت یازدهم با یک انتخاب تاریخی، سلامت مردم را بر انتظار جریانهای سیاسی ترجیح داد و روندی غلط را که به رویه بدل شده بود، اصلاح کرد. 

این که مقوله سوختن بنزین، عوارض و آلایندگی دارد، مورد تردید هیچ مرجع شناسنامه داری نیست.

 همه می دانند که از محل سوختن سوخت های هیدروکربنی خواه ناخواه میزانی آلایندگی ایجاد می شود. مهم فرموله کردن محتوای بنزین است که با کمترین خسارت ممکن به محیط زیست و جان مردم، اهداف جامعه را هم تامین کند.

 همه محتوای بنزین که باعث سوختن و احتراق آن می شود، برمبنای مقادیری بنزن، آروماتیک و فلزات سنگین آمیخته با بنزین است. این میزان و استاندارد آن را می توان در پالایشگاه ها به ابعاد کوچکتری تغییر داد و اصولا استاندارد کردن سوخت فسیلی هم،  ناشی از همین الزام جوامع بشری است.

 مثل ماجرای افلاتوکسین پوست پسته است که زمانی به آن انگ سیاسی می زدیم که تحریم واردات پسته پدیده ای استکباری است و بعد خودمان هم دریافتیم که افلاتوکسین پوست پسته اگر از حدی فراتر رود برای سلامتی نوع بشر مضر است و راه های خشک کردن پسته و شرائط نگهداری آن را استاندارد کردیم تا میزان افلاتوکسین جاری در آن از حدی فراتر نرود و از اتفاق،  همان استانداردهای اجباری جامعه اروپایی باعث شد ما در مصرف پسته در داخل هم استانداردهایی را رعایت کنیم که بعدها ثابت شد ضروری بوده است و  با آن می شود جلو آسیب به سلامت شهروندان را گرفت. در حالی که  در همان سال اولی که جلو ورود پسته ایران را به بازار بین المللی گرفتند، همگان بر این باور بودند که این یک توطئه سیاسی از سوی محافل صهیونیستی برای کور کردن مسیر صادراتی بازار پسته ایران است.

در مسئله بنزین های آلوده، میزان بنزن و آروماتیک و تولوئن زایلین(BTX) ریفورمیت و سرطانزا بودن آن بر احدی پوشیده نبوده و نیست. مشکل اینجاست که کسی که باید بابت این ابتکار عمل قهرمانانه! مورد پرسش قرار واقع شود، خود را به جای مدعی العموم گذاشته و اوست که اکنون مدعی است بنزین وارداتی و داخلی آلوده است! و گرچه برای ادعاهای خود مستندی ارائه نمی کند با ترفندهای رسانه ای در پی حقنه کردن ادعای خود است. 

این اشخاص گمان می کنند مردم، تحت فشار رسانه ای فراموش می کنند که نمی توانسته اند در پمپ بنزینی که چنین سوختی را عرضه می کرده است تنفس کنند.  این که در سال های 88 تا 92 تعداد روزهایی که هوای آن ناسالم بوده، بیش از دوبرابر روزهایی بوده که هوا سالم بوده است.  و بالاخره این که واحدهای پتروشیمی برای بازاریابی ریفورمیت تولیدی خود با دشواری روبرو هستند و اگر آن را به شکل بنزین به حلق ملت بریزند، سود کلانی به جیب می زنند.

اگر دولت تدبیر و امید اینقدر که برای کار در فضایی آرام و بی دغدغه، دغدغه دارد، برای کار درست رسانه ای هم انرژی می گذاشت، یک بار برای همیشه باید مستندات خود را درباره ترکیبات سوخت های مختلفِ عرضه شده،  ارائه می کرد و مردم را در جریان اصل داستان قرار می داد تا متهم، خود را به جای مدعی العموم نمی گذاشت و کسی که باید به خاطر این رفتار پاسخ گو باشد، دیگران را مدام مورد اتهام قرار نمی داد.  

زاهد رضایی ـ کارشناس صنعت نفت