بيمه گران خصوصي 60 درصد بازار را تصاحب كردند

حضور شرکت های جدید بیمه خصوصی در کشور به همراه مشتریان جدید و ارائه محصولات با ویژگی های جدید موجب شده است سهم بالای شرکت های بزرگ بیمه ای به ویژه شرکت بیمه دولتی ایران کاهش یابد و شاخص تمرکز در بازار در جهت اصلاح حرکت کند.

به گزارش تعادل ، بررسي وضعيت رقابت در بازار بيمه نشان مي دهد طی سال مالی گذشته 24 شركت خصوصي در ايران بيش از 62 درصد از كل درآمد توليد حق بيمه را به خود اختصاص داده اند و سهم بازار بخش دولتي به كمتر از 38 درصد رسيده است

بر اساس آخرین داده های منتشر شده توسط بیمه مرکزی در سال گذشته مالی، 27.7 هزار ميليارد تومان معادل 7.4 ميليارد دلار حق بيمه در كا صنعت بیمه ایران توليد شد كه حاكي از رشد 22.5 درصدی نسبت به سال گذشته است

شرکت های بیمه آسیا، دانا، البرز، پارسیان، پاسارگاد، معلم و كارافرين 82 درصد از کل درآمد حق بیمه كسب شده توسط بیمه گران خصوصی را به خود اختصاص دادند و 18درصد مابقی به شرکت های دیگر خصوصی تعلق دارد.

همچنین آمارها نشان می دهد که شرکت های بیمه خصوصی، 57 درصد از کل خسارت ها را پرداخته اند و مابقی آن را شرکت بیمه ایران متقبل شده است.

نسبت خسارت بیمه گران خصوصی به 59.5 درصد رسید که 14.7 درصد كمتر از بخش دولتی صنعت بیمه بوده است

پیش تر، شرکت بیمه ایران تقریباً نیمی از بازار را تحت کنترل خود داشته است اما دولت و شرکت بیمه ایران اعلام كرده است که طرح هایی دارند تا فضا را برای بیمه گران خصوصی بازتر كنند تا صنعت بیمه رشد بیشتری داشته باشد.

شاخص های تمرکز در بازار بیمه ایران در وضعیت میانه جهان قرار دارد و بسیاری از کشورهای پیشرفته به مراتب از وضعیت متمرکزتری در بازار برخوردارند. به عبارتی، توسعه یافتگی بازار بیمه ارتباط معناداری با شاخص تمرکز در بازار بیمه ندارد و بسیاری بر بازارهای بیمه توسعه یافته تمرکز بالایی دارند.

نمونه شاهد این فرض، بازار بیمه ژاپن است که در بخش بیمه های مستقیم ساختاری به شدت متمرکز دارد و در عین حال یکی از توسعه یافته ترین بازارهای بیمه دنیا محسوب می شود.

نکته بسیار مهم تر از شاخص تمرکز و درجه تمرکز در یک بازار، رفتار انحصاری بازیگران نظیر قیمت شکنی، ورود به رقابت قیمتی و ارائه کارمزدهای بالاتر به شبکه فروش برای تصاحب سهم بازاری بزرگتر است.

پژوهش هاي صورت گرفته در اين رابطه بيان گر آن است که در بازار بیمه ایران، حداقل چنین رفتارهایی به طور مشهود مشاهده نمی شود و بازیگرانِ دارای قدرت انحصاری، از خود رفتار انحصاری بروز نمی دهند.