یکی از پیش شرطهای لازم برای یکسانسازی
نرخ ارز کاهش فاصله بین دو نرخ موجود در بازار و مرکز مبادلات ارزی است.
شکافی که البته در مواردی دستخوش تغییرات بوده است. این در حالی است که حتی
سه تا چهار سال گذشته و در جریان نوسان تند بازار در سال ۱۳۹۱ و ۱۳۹۲ این
اختلاف قیمت به بیش از ۷۰۰ و حتی ۱۰۰۰ تومان هم رسید که در ادامه با مدیریت
بازار از این اختلاف کاسته شده و با روند هر چند کند اما رو به رشدی که در
مرکز مبادلات ارزی طی شد اختلاف به کمتر از ۳۰۰ تومان هم کاهش یافته بود.
اما در سال گذشته و نوسانی که در نیمه دوم رخ داده و قیمتها از ۴۰۰۰ تومان عبور کرد بار دیگر شکاف قیمتی قابل توجهی ایجاد شده و حتی کاهش قیمت دلار آزاد در کانال ۳۷۰۰ تومان هم هنوز نتوانسته فاصله قیمتی را چندان ترمیم کند. اکنون دو نرخ رسمی با توجه به قیمت ۳۷۵۰ تومانی بازار آزاد و ۳۲۴۴ تومانی مبادلهای تا حدود ۵۰۶ تومان است، آن هم در شرایطی که قیمت دلار مبادلهای در یک سال اخیر اغلب فزاینده بود و تا ۲۴۰ تومان گران شده است.
در کنار کاهش فاصله قیمتی نرخ ها، الزامات دیگری برای تک نرخی کردن ارز وجود دارد که در صدر آنها تسهیل روابط کارگزاری بانکها و ارتباطات بینالملل به منظور تامین و جابجایی ارز مورد نیاز قرار دارد که در جریان اجرایی شدن برجام و لغو تحریمها شرایط آن نسبت به قبل با تغییرات محسوسی همراه بود و راه برای یکسان سازی بیش از گذشته هموار شده است.
آخرین اظهارات مدیران بانک مرکزی از این حکایت دارد که با وجود اینکه زمینه یکسان سازی نرخ ارز آماده بوده و زمان اجرایی شدن آن نزدیک است اما به دنبال یکسان سازی پایدار خواهند بود.