نهادهای بین المللی: با کاهش قیمت رزین، تولید پلاستیک جدید از بازیافت آن به صرفه تر شده است
پنج دلیل ساده برای عدم موفقیت بازیافت مواد شیمیایی و پلاستیکی
کشورها به سمت فناوری تولید محصولات پلیمری بهتر از پلاستیک های یکبار مصرف می روند.
اقتصادگردان- تنها دو نوع پلاستیک عموما در 375 کارخانه بازپس گیری مواد آمریکا بازیافت میشوند، و بقیه دفن و یا به اقیانوس ریخته می شوند. پلی اتیلن ترفتالات با نرخ 21 درصد و پلی اتیلن پرچگال با نرخ 10 درصدی بازیافت می شوند
بعد از حدود 30 سال، اکثریت ضایعات پلاستیکی ایالات متحده ی آمریکا هنوز قابل بازیافت نیست. در سال 2021 نرخ بازیافت در آمریکا به حدود 5 تا 6 درصد نزول کرده است، در قیاس با 9.5 درصد در سال 2014 و 8.7 درصد در 2018 و در زمانی که میلیون ها تن ضایعات پلاستیک به چین ارسال شده و بازیافت شده محسوب می شده، در حالی اکثر آنها در کوره ها سوزانده شده است.
حسام الدین ادیبی - آخرین گزارش قلم سبز آمریکا یا گرینپیس یو اس ای به قلم ریچل هد، جن دل، و مگی الینگرلوک به نکات قابل توجهی در مورد بازیافت پلاستیک پرداخته و نوشته است: به گفته ی آخرین گزارش موسسه ی صلح سبز آمریکا، در حین افزایش روز به روز تولید پلاستیک نرخ بازیافت آن سقوط می کند.
این گزارش افشا کرده که چرخه ی بازیافت راه حل اقتصادی موثری برای مقابله با آلودگی پلاستیک نبوده، و بلکه بهانه ای برای ادامه ی کار شرکت ها، بدون تلاش برای پیدا کردن جوابی واقعی و دایم برای مشکلات ناشی از تولید است.
بازیافت پلاستیک پروسه ی جدیدی نیست: راه حلی برای جلوگیری از ازدیاد زباله پلاستیکی بوده که از اوایل سال های 1990 توسط صنایع پتروشیمی تبلیغ شده است، اما طبق این گزارش: بعد از حدود 30 سال، اکثریت ضایعات پلاستیکی ایالات متحده ی آمریکا هنوز قابل بازیافت نیست. در سال 2021 نرخ بازیافت در آمریکا به حدود 5 تا 6 درصد نزول کرده است، در قیاس با 9.5 درصد در سال 2014 و 8.7 درصد در 2018 و در زمانی که میلیون ها تن ضایعات پلاستیک به چین ارسال شده و بازیافت شده محسوب می شده، در حالی اکثر آنها در کوره ها سوزانده شده است.
در سال 2021 خانوارهای آمریکایی 51 میلیون تن زباله ی پلاستیکی تولید کردند، ولی فقط 2.4 تن از آن یعنی 5 درصد بازیافت شد. چرا اینقدر کم؟ به دو دلیل: اولا از سال 2018، چین دیگر زباله های غرب را دریافت نکرد. قبل از آن 70 درصد پلاستیک دنیا، حدود 7 میلیون تن، به چین صادر می شد.
ثانیا، با افزایش تولید پلاستیک، قیمت رزین پایین آمده است. این قضیه تولید پلاستیک جدید را از بازیافت آن به صرفه تر می کند. همانطور که موسسه صلح سبز در گزارش 2020 پیش بینی کرد: دلایل اقتصادی برای جمع آوری، جداسازی و بازیافت دوباره ی پلاستیک های استفاده شده کمتر و کمتر خواهد شد زیرا پیشرفت صنعت تولید پلاستیک قیمت رزین را کم خواهد کرد.
این 70 درصد پلاستیک کجا می رود؟
تنها دو نوع پلاستیک عموما در 375 کارخانه ی بازپس گیری مواد آمریکا بازیافت میشوند، و بقیه دفن و یا به اقیانوس ریخته می شوند.
این دو پلاستیک پلی اتیلن ترفتالات، مورد استفاده در بطری آب و نوشابه، و پلی اتیلن پرچگال است که در بطری های شیر، شامپو و مواد تمیزکننده استفاده می شود. با این حال این محصولات با روندی که باید بازیافت نمی شوند: پلی اتیلن ترفتالات با نرخ 21 درصد و پلی اتیلن پرچگال با نرخ 10 درصدی بازیافت می شوند.
پنج دلیل ساده وجود دارد که بازیافت فیزیکی و شیمیایی فایده ای ندارد، اکثرا فایده ای نداشته و هیچ وقت فایده ای نخواهد داشت. زیرا ضایعات پلاستیک: پروسه ی جمع آوری خیلی سختی دارند، تقریبا غیرممکن است که برای بازیافت جداسازی شوند، حتی بعد از بازیافت به محیط زیست آسیب می زنند،عموما با مواد سمی ساخته شده و یا در تماس اند، بازیافتشان مقرون به صرفه نیست.
در نتیجه میزان غیرقابل قبولی از پلاستیک در آمریکا سوزانده می شود، که باعث افزایش فوق العاده ی دی اکسید کربن می شود.
جمع آوری پلاستیک بسیار سخت است.هزاران کیلو پلاستیک به سواحل و سایر اماکن عمومی نفوذ می کنند.
انواع پلاستیک ها نمی توانند با هم بازیافت شوند.پلاستیک های مختلف دمای ذوب، رنگ و واکنش های شیمیایی متفاوتی دارند، که موجب پروسه ی تجزیه ی متفاوت و الزام جداسازی می شود. این مشکل در تمام دنیا واقع است، از جمله اروپا، ایالات متحده ی آمریکا، و کشور های شرق آسیا. از سال 1992 تمامی شرکت های تولید محصولات نوشیدنی ژاپن از پلاستیک پلی اتیلن ترفتالات خاص برای بطری های خود استفاده کرده، و در سال 2020 کره ی جنوبی استفاده از همه ی محصولات رنگ شده ی این پلاستیک را ممنوع کرد.
بازیافت پلاستیک خطرناک بوده و موجب آلودگی محیط زیست می شود. طبق تحقیقی انجام شده توسط محققان دانشگاه لیدز انگلیس، سلامت کارکنان مداخل در بازیافت غیر شیمیایی در خطر سموم این پلاستیک ها است. در عین حال پلاستیک بسیار راحت می سوزد. در آگوست سال 2022، 39 همسایه ی یک موسسه ی تصفیه ی پلاستیک در دالاس بابت آسیب های سلامتی ای که سوزاندن 23 ساعته ی پلاستیک در آگوست 2020 بر ایشان داشته از این موسسه شکایت قانونی کردند.
پلاستیک ریسک سمی بودن بالایی دارد.میلیون ها پلاستیک مورد استفاده در صنعت غذایی نمی توانند در همین صنعت بازیافت شوند. برعکس شیشه یا فلز، پلاستیک می تواند افزوده های سمی داشته و یا مواد شیمیایی را جذب کند. به علاوه میزان زیادی از آن از سطل های زباله ی کنار خیابان جمع آوری میشود مانند پلاستیک های ذخیره ی روغن موتورکه می تواند تحت تاثیر سموم زیادی باشد.
بازیافت پلاستیک پیشنهاد اقتصادی مقرون به صرفه ای نیست.پلاستیک نو با بازیافتی رقابت می کند، ولی بسیار ارزان تر و باکیفیت تر از آن است، و مشکل اصلی همینجاست.
آیا کشورها برای راه حل های دیگری اقدام می کنند؟
با افشای مشکلات بازیافت پلاستیک، تعدادی از کشورها به دنبال کم کردن ریشه ی این مشکلات، یعنی پلاستیک هستند. در 2021 کانادا تولید، ورود، و فروش شش نوع پلاستیک یکبار مصرف را غیرقانونی شمرد. کیسه ها، قاشق چنگال، و نی یکبار مصرف از همان سال در شهرهای چین ممنوع بوده، و دولت هایی مانند شیلی، مصر، فیجی، و هند نیز اقداماتی برای کم کردن پلاستیک های یکبار مصرف را صلاح دیدند. اندونزی، ژاپن، مکزیک، نروژ، پرتغال، روسیه و اسپانیا نیز در تلاش برای جلوگیری از استفاده ی بیش از حد پلاستیک هستند.
بهتر است به جای تشویق تولید پلاستیک با تکیه بر بازیافت، مشکل را از پایه حل کرده و جلوی آلودگی پلاستیک را با کم کردن آن، گرفت، و تعداد زیادی از کشور ها به این پی برده اند. بازیافت پلاستیک برعکس مواد دیگر مانند شیشه و فلز هیچوقت راه حل نبوده، بلکه تنها جلوی یافتن جایگزین های بهتر آن را گرفته است. وقت آن است که کشورها این افسانه را کنار بگذارند و به دنبال محصولات بهتری از پلاستیک های یکبار مصرف و باقی پلاستیک ها بروند و فرمولی ارائه دهند که این مواد را پس از مدت کوتاهی جذب محیط زیست کند و مانند کاغذ یا شیشه بهتر جذب محیط زیست شود و جمع آوری آن بهتر باشد.
بعد از حدود 30 سال، اکثریت ضایعات پلاستیکی ایالات متحده ی آمریکا هنوز قابل بازیافت نیست. در سال 2021 نرخ بازیافت در آمریکا به حدود 5 تا 6 درصد نزول کرده است، در قیاس با 9.5 درصد در سال 2014 و 8.7 درصد در 2018 و در زمانی که میلیون ها تن ضایعات پلاستیک به چین ارسال شده و بازیافت شده محسوب می شده، در حالی اکثر آنها در کوره ها سوزانده شده است.
حسام الدین ادیبی - آخرین گزارش قلم سبز آمریکا یا گرینپیس یو اس ای به قلم ریچل هد، جن دل، و مگی الینگرلوک به نکات قابل توجهی در مورد بازیافت پلاستیک پرداخته و نوشته است: به گفته ی آخرین گزارش موسسه ی صلح سبز آمریکا، در حین افزایش روز به روز تولید پلاستیک نرخ بازیافت آن سقوط می کند.
این گزارش افشا کرده که چرخه ی بازیافت راه حل اقتصادی موثری برای مقابله با آلودگی پلاستیک نبوده، و بلکه بهانه ای برای ادامه ی کار شرکت ها، بدون تلاش برای پیدا کردن جوابی واقعی و دایم برای مشکلات ناشی از تولید است.
بازیافت پلاستیک پروسه ی جدیدی نیست: راه حلی برای جلوگیری از ازدیاد زباله پلاستیکی بوده که از اوایل سال های 1990 توسط صنایع پتروشیمی تبلیغ شده است، اما طبق این گزارش: بعد از حدود 30 سال، اکثریت ضایعات پلاستیکی ایالات متحده ی آمریکا هنوز قابل بازیافت نیست. در سال 2021 نرخ بازیافت در آمریکا به حدود 5 تا 6 درصد نزول کرده است، در قیاس با 9.5 درصد در سال 2014 و 8.7 درصد در 2018 و در زمانی که میلیون ها تن ضایعات پلاستیک به چین ارسال شده و بازیافت شده محسوب می شده، در حالی اکثر آنها در کوره ها سوزانده شده است.
در سال 2021 خانوارهای آمریکایی 51 میلیون تن زباله ی پلاستیکی تولید کردند، ولی فقط 2.4 تن از آن یعنی 5 درصد بازیافت شد. چرا اینقدر کم؟ به دو دلیل: اولا از سال 2018، چین دیگر زباله های غرب را دریافت نکرد. قبل از آن 70 درصد پلاستیک دنیا، حدود 7 میلیون تن، به چین صادر می شد.
ثانیا، با افزایش تولید پلاستیک، قیمت رزین پایین آمده است. این قضیه تولید پلاستیک جدید را از بازیافت آن به صرفه تر می کند. همانطور که موسسه صلح سبز در گزارش 2020 پیش بینی کرد: دلایل اقتصادی برای جمع آوری، جداسازی و بازیافت دوباره ی پلاستیک های استفاده شده کمتر و کمتر خواهد شد زیرا پیشرفت صنعت تولید پلاستیک قیمت رزین را کم خواهد کرد.
این 70 درصد پلاستیک کجا می رود؟
تنها دو نوع پلاستیک عموما در 375 کارخانه ی بازپس گیری مواد آمریکا بازیافت میشوند، و بقیه دفن و یا به اقیانوس ریخته می شوند.
این دو پلاستیک پلی اتیلن ترفتالات، مورد استفاده در بطری آب و نوشابه، و پلی اتیلن پرچگال است که در بطری های شیر، شامپو و مواد تمیزکننده استفاده می شود. با این حال این محصولات با روندی که باید بازیافت نمی شوند: پلی اتیلن ترفتالات با نرخ 21 درصد و پلی اتیلن پرچگال با نرخ 10 درصدی بازیافت می شوند.
پنج دلیل ساده وجود دارد که بازیافت فیزیکی و شیمیایی فایده ای ندارد، اکثرا فایده ای نداشته و هیچ وقت فایده ای نخواهد داشت. زیرا ضایعات پلاستیک: پروسه ی جمع آوری خیلی سختی دارند، تقریبا غیرممکن است که برای بازیافت جداسازی شوند، حتی بعد از بازیافت به محیط زیست آسیب می زنند،عموما با مواد سمی ساخته شده و یا در تماس اند، بازیافتشان مقرون به صرفه نیست.
در نتیجه میزان غیرقابل قبولی از پلاستیک در آمریکا سوزانده می شود، که باعث افزایش فوق العاده ی دی اکسید کربن می شود.
جمع آوری پلاستیک بسیار سخت است.هزاران کیلو پلاستیک به سواحل و سایر اماکن عمومی نفوذ می کنند.
انواع پلاستیک ها نمی توانند با هم بازیافت شوند.پلاستیک های مختلف دمای ذوب، رنگ و واکنش های شیمیایی متفاوتی دارند، که موجب پروسه ی تجزیه ی متفاوت و الزام جداسازی می شود. این مشکل در تمام دنیا واقع است، از جمله اروپا، ایالات متحده ی آمریکا، و کشور های شرق آسیا. از سال 1992 تمامی شرکت های تولید محصولات نوشیدنی ژاپن از پلاستیک پلی اتیلن ترفتالات خاص برای بطری های خود استفاده کرده، و در سال 2020 کره ی جنوبی استفاده از همه ی محصولات رنگ شده ی این پلاستیک را ممنوع کرد.
بازیافت پلاستیک خطرناک بوده و موجب آلودگی محیط زیست می شود. طبق تحقیقی انجام شده توسط محققان دانشگاه لیدز انگلیس، سلامت کارکنان مداخل در بازیافت غیر شیمیایی در خطر سموم این پلاستیک ها است. در عین حال پلاستیک بسیار راحت می سوزد. در آگوست سال 2022، 39 همسایه ی یک موسسه ی تصفیه ی پلاستیک در دالاس بابت آسیب های سلامتی ای که سوزاندن 23 ساعته ی پلاستیک در آگوست 2020 بر ایشان داشته از این موسسه شکایت قانونی کردند.
پلاستیک ریسک سمی بودن بالایی دارد.میلیون ها پلاستیک مورد استفاده در صنعت غذایی نمی توانند در همین صنعت بازیافت شوند. برعکس شیشه یا فلز، پلاستیک می تواند افزوده های سمی داشته و یا مواد شیمیایی را جذب کند. به علاوه میزان زیادی از آن از سطل های زباله ی کنار خیابان جمع آوری میشود مانند پلاستیک های ذخیره ی روغن موتورکه می تواند تحت تاثیر سموم زیادی باشد.
بازیافت پلاستیک پیشنهاد اقتصادی مقرون به صرفه ای نیست.پلاستیک نو با بازیافتی رقابت می کند، ولی بسیار ارزان تر و باکیفیت تر از آن است، و مشکل اصلی همینجاست.
آیا کشورها برای راه حل های دیگری اقدام می کنند؟
با افشای مشکلات بازیافت پلاستیک، تعدادی از کشورها به دنبال کم کردن ریشه ی این مشکلات، یعنی پلاستیک هستند. در 2021 کانادا تولید، ورود، و فروش شش نوع پلاستیک یکبار مصرف را غیرقانونی شمرد. کیسه ها، قاشق چنگال، و نی یکبار مصرف از همان سال در شهرهای چین ممنوع بوده، و دولت هایی مانند شیلی، مصر، فیجی، و هند نیز اقداماتی برای کم کردن پلاستیک های یکبار مصرف را صلاح دیدند. اندونزی، ژاپن، مکزیک، نروژ، پرتغال، روسیه و اسپانیا نیز در تلاش برای جلوگیری از استفاده ی بیش از حد پلاستیک هستند.
بهتر است به جای تشویق تولید پلاستیک با تکیه بر بازیافت، مشکل را از پایه حل کرده و جلوی آلودگی پلاستیک را با کم کردن آن، گرفت، و تعداد زیادی از کشور ها به این پی برده اند. بازیافت پلاستیک برعکس مواد دیگر مانند شیشه و فلز هیچوقت راه حل نبوده، بلکه تنها جلوی یافتن جایگزین های بهتر آن را گرفته است. وقت آن است که کشورها این افسانه را کنار بگذارند و به دنبال محصولات بهتری از پلاستیک های یکبار مصرف و باقی پلاستیک ها بروند و فرمولی ارائه دهند که این مواد را پس از مدت کوتاهی جذب محیط زیست کند و مانند کاغذ یا شیشه بهتر جذب محیط زیست شود و جمع آوری آن بهتر باشد.
