نگاه "خام‌فروشی" به معادن باید جای خود را به "انقلاب معدنی" دهد
عضو کارگروه تخصصی شورای عالی معادن ضمن تاکید بر اینکه از ظرفیت‌های بسیار خوب و بزرگی که در حوزه معادن کشور وجود دارد، غفلت شده است، خواستار تغییر نگاه حاکمیت به معادن جهت دستیابی به جهش تولید و انقلاب معدنی شد.
اقتصادگردان- سجاد غرقی- نایب رییس کمیسیون معادن و صنایع معدنی اتاق بازرگانی ایران و عضو کارگروه تخصصی شورای عالی معادن- اظهار کرد: همانطور که امروز (سه‌شنبه) در هفدهمین نشست هیات نمایندگان اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی تهران نیز به این موضوع پرداخته شد، ظرفیت‌های بزرگی در حوزه معادن کشور مغفول مانده و با وجود ذخایر بزرگ معدنی، هنوز ایران وارد کلوپ معدنکاران بزرگ دنیا نشده است.
غرقی ضمن تاکید بر اینکه برای دستیابی به جهش تولید و انقلاب معدنی، نیازمند تغییر نگاه در حاکمیت هستیم، تصریح کرد: دولت به معدنکاران به چشم خام‌فروشان نگاه کرده و تنها معادن را به عنوان تامین‌کننده مواد اولیه صنایع پایین دستی به رسمیت می‌شمارد؛ این در حالی است که لزوما گران‌تر بودن یک محصول در پایین‌دست، به معنی ایجاد ارزش افزوده بیشتر برای کشور نیست.
لزوما بهترین راهکار، ایجاد زنجیره پایین‌دستی نیست...
نایب رییس کمیسون معادن و صنایع معدنی اتاق بازرگانی ایران با بیان این که ارزش افزوده به معنی مابه‌التفاوت ستانده از داده است، خاطرنشان کرد: حال حاضر برخی از صنایع پایین‌دستی معادن مانند صنعت فولاد، محصولات خود را در شرایطی تولید می‌کنند که مواد معدنی را با دستور و دخالت دولت تا ۵۰ درصد ارزان‌تر از قیمت جهانی خریداری کرده و از یارانه انرژی برخوردارند. در چنین شرایطی ارزش افزوده ایجاد شده در این صنایع ارزش اقتصادی ندارد و لازم است با توجه به شرایط اقتصادی کشور و دنیا، استراتژی جدیدی بر مبنای ارزش افزوده ایجاد شده در هر بخش اتخاذ شود.
این عضو کارگروه طرح احیا، فعالسازی و توسعه معادن کوچک مقیاس یادآور شد: برای مثال در حالی که کشور استرالیا صاحب ذخایر عظیم سنگ‌آهن بوده و سال گذشته ۸۸۳ میلیون تن سنگ آهن استخراج کرده است، تنها ۵.۵ میلیون تن فولاد تولید کرده و ۸۲۷ میلیون تن از سنگ آهن خود را صادر کرده است. این موضوع نشان می‌دهد لزوم بهترین استراتژی، ایجاد زنجیره‌های پایین‌دستی نیست و لازم است با دقت بیشتری ارزش افزوده واقعی در هر بخش محاسبه گردد.
وی افزود: با کسر عرصه‌های شهری و سکونتگاهی، زیرساختی و امنیتی-نظامی، بیش از ۷۰ درصد مناطق کشور تحت حفاظت سازمان محیط زیست و منابع طبیعی و حدود ۱۶ درصد تحت نظر سازمان انرژی اتمی است و تنها در پنج درصد مساحت کشور امکان اکتشاف و استخراج مواد معدنی وجود دارد؛ این در حالی است که نیمی از همین ظرفیت پنج درصدی نیز به دلیل مسایل فنی یا اقتصادی تعطیل و بلااستفاده مانده است.
این عضو کارگروه تخصصی شورای عالی معادن اجازه فعالیت معدنکاران برای اکتشاف و استخراج ذخایر بزرگ معدنی کشور را با اتخاذ استانداردها و ضوابط فنی زیست‌محیطی، همچون سایر کشورها ضروری دانسته و گفت: به طور مثال در حال حاضر در سبزترین مناطق کشور گرجستان معدنکاران در حال فعالیت هستند ضمن اینکه برای حفظ منابع طبیعی نیز راهکارهای لازم اندیشیده شده است؛ لذا بهتر است که با رعایت تمام استانداردهای زیست محیطی اجازه فعالیت به معدنکاران ما نیز داده شود تا بتوان از ظرفیت این ذخایر بزرگ بهره برد.
غرقی ضمن تاکید بر اینکه برای دستیابی به جهش تولید و انقلاب معدنی، نیازمند تغییر نگاه در حاکمیت هستیم، تصریح کرد: دولت به معدنکاران به چشم خام‌فروشان نگاه کرده و تنها معادن را به عنوان تامین‌کننده مواد اولیه صنایع پایین دستی به رسمیت می‌شمارد؛ این در حالی است که لزوما گران‌تر بودن یک محصول در پایین‌دست، به معنی ایجاد ارزش افزوده بیشتر برای کشور نیست.
لزوما بهترین راهکار، ایجاد زنجیره پایین‌دستی نیست...
نایب رییس کمیسون معادن و صنایع معدنی اتاق بازرگانی ایران با بیان این که ارزش افزوده به معنی مابه‌التفاوت ستانده از داده است، خاطرنشان کرد: حال حاضر برخی از صنایع پایین‌دستی معادن مانند صنعت فولاد، محصولات خود را در شرایطی تولید می‌کنند که مواد معدنی را با دستور و دخالت دولت تا ۵۰ درصد ارزان‌تر از قیمت جهانی خریداری کرده و از یارانه انرژی برخوردارند. در چنین شرایطی ارزش افزوده ایجاد شده در این صنایع ارزش اقتصادی ندارد و لازم است با توجه به شرایط اقتصادی کشور و دنیا، استراتژی جدیدی بر مبنای ارزش افزوده ایجاد شده در هر بخش اتخاذ شود.
این عضو کارگروه طرح احیا، فعالسازی و توسعه معادن کوچک مقیاس یادآور شد: برای مثال در حالی که کشور استرالیا صاحب ذخایر عظیم سنگ‌آهن بوده و سال گذشته ۸۸۳ میلیون تن سنگ آهن استخراج کرده است، تنها ۵.۵ میلیون تن فولاد تولید کرده و ۸۲۷ میلیون تن از سنگ آهن خود را صادر کرده است. این موضوع نشان می‌دهد لزوم بهترین استراتژی، ایجاد زنجیره‌های پایین‌دستی نیست و لازم است با دقت بیشتری ارزش افزوده واقعی در هر بخش محاسبه گردد.
