خطر مهاجرت نخبگان حوزه فناوری اطلاعات

او ادامه داد: این مساله زمانی اهمیت بیشتری می‌یابد که بدانیم حوزه آی تی در واقع فرافناوری به حساب می‌آید که در این زمینه نخبه‌های دانشگاهی ما که در واقع سرمایه‌های ملی کشور هستند، به راحتی از کشور خارج می‌شوند.

وی در خصوص اهمیت حوزه فناوری اطلاعات در عصر جدید، گفت: امروزه هر فعالیت اقتصادی نیازمند به حوزه فناوری اطلاعات است و اگر این فرافناوری امروزه وجود نداشته باشد طراحی و ساخت بدنه هواپیما، تونل‌های عظیم، توربین‌های بادی و بسیاری صنایع دیگر مختل می‌شود. امروز صادراتی که برخی کشورهای قدرتمند در عرصه فناوری اطلاعات به دنیا دارند حتی از صادرات نفت هم بیشتر است.

این استاد دانشگاه با تاکید بر نقش حمایتی دستگاه‌های دولتی از نخبه‌های حوزه فناوری اطلاعات برای جلوگیری از مهاجرت آنها به کشورهای خارجی، ادامه داد: این که دولت بیاید و یک حمایت مالی بدون برنامه و همگانی از فارغ‌التحصیلان این حوزه داشته باشد، کاری از پیش نمی‌برد. دولت باید حمایت‌های مالی برنامه ریزی شده و هدفمندی از دانش آموختگان و نخبه‌های برتر حوزه فناوری اطلاعات برای منصرف کردن آنها از مهاجرت به دیگر کشورها داشته باشد.

پورآذین با بیان این که حمایت مالی همگانی و حرف دادن وام‌های اشتغال توسط وزارت کار عملا یکسری افراد متوسط و ضعیف را جذب می‌کند، گفت: بدیهی است که افراد متوسط و ضعیف در حوزه‌های دانشگاهی فناوری اطلاعات و مخابرات که در خارج از کشور جایی ندارند، توسط اینگونه وام‌ها در داخل جذب می‌شوند. در حالی که اینها برای افراد نخبه جذابیتی ندارد و در نتیجه نیز نمی‌تواند آنها را قانع کند.

وی با تاکید بر لزوم حمایت از نخبه‌های حوزه فناوری اطلاعات درباره راه‌های شناسایی و حمایت از این افراد، اظهار کرد: شناسایی و حمایت از نخبگان اساساس باید از دوران دبیرستان و حتی قبل از آن آغاز شود. مرکز مطالعات استراتژیک و سازمان فناوری اطلاعات باید تشریک مساعی کنند تا بتوانند به جایی برسند که نخبه‌ها را رصد و برای جذب آنها برنامه ریزی کنند.

این استاد دانشگاه در پایان با بیان این که حرف ایجاد اشتغال برای یک فرد نخبه در حوزه فناوری اطلاعات نمی‌تواند او را از مهاجرت منصرف کند، بر عوامل معنوی دخیل در این قضیه تاکید کرد و گفت: مساله‌ی مهم برای یک فرد نخبه صرفا شغل نیست، بلکه قدرت تاثیر گذاری و خلاقیت است. از این رو برای حفظ این افراد باید زمینه‌ی ایجاد اشتغال در بالاترین سطوح ممکن و در نقاط کلیدی فراهم شود تا این افراد بتوانند در این حوزه ایجاد ثروت کنند و این ثروت نیز توسط همین افراد نخبه مدیریت شود.