نیاز مشترک پایه گسترش همکاری های ایران و روسیه
ایران و روسیه که در نشست رئیسان جمهوری دو کشور در کاخ کرملین، بیانیه مشترک پیش بسوی همکاری های راهبردی را منتشر کردند، نیازهای مشترک دوجانبه، منطقه ای و بین المللی متقابل دارند.
اقتصادگردان- دیدار روز سه شنبه حسن روحانی و ولادیمیر پوتین در مسکو از نگاه همه رسانه
ها و محافل سیاسی پیگیر اخبار و تحولات منطقه خاورمیانه، آسیای میانه و
قفقاز مهم ارزیابی شده است و نتیجه مذاکرات را نیز بر تحولات آینده این
مناطق مهم می دانند.
** ایران و روسیه نیازها و اقدام ها:
دور جدید روابط ایران و روسیه از آغاز کار دولت یازدهم روند پرشتابی را آغاز کرده بود و با همگرایی دو کشور در مذاکرات هسته ای تهران و 1+5 که مسکو نیز عضو آن بود، سرعت بیشتری یافت.
افزون بر امضای برجام و روند لغو تحریم های ضدایرانی که موانع افزایش روابط اقتصادی و همکاری های بین المللی جمهوری اسلامی با خارج از جمله روسیه را برداشت، دو کشور فرصت یافتند با توجه به شرایط منطقه ای و جهانی برای مقابله با تهدیدها، فرصت ها و پاسخ به نیازهای متقابل، راهکارهای مشترکی پیش بگیرند.
اوضاع سوریه نخستین عرصه منطقه ای بود که تهران و مسکو همکاری های گسترده ای را با دولت این کشور آغاز کردند.
روسیه با استقرار یگان هوافضا در پایگاه حمیمیم استان لاذقیه و آغاز سرکوب تروریست های ضدسوری و ایران نیز با مستشاری نظامی همکاری با دولت سوریه را آغاز کردند که افزون بر زمین گیر کردن تروریست ها و عقب نشینی های پیاپی آنان، ابتکار تهران و مسکو برای مذاکرات سوری-سوری را به عنوان تنها گزینه ممکن پیش روی همگان قرار داد.
مذاکرات سوری آستانه پایتخت قزاقستان پس از پیوستن ترکیه به راهبرد ایران و روسیه عملی شد که نتیجه آن برقراری آتش بس فراگیر از 10 دی ماه 95 بود و همچنین از سرگیری مذاکرات ژنو در باره سوریه را در پی داشت.
** تداوم تهدیدهای ضدایرانی-ضدروسی:
تهدیدها و فشارهای نظامی همراه تحریم های ضدروسی و ضدایرانی آمریکا و اروپا از دیگر دلایل همگرایی های مسکو و تهران بشمار می رود تا بتوانند پاسخ های مشترک و موثرتری در برابر این تهدیدها بیابند.
آمریکا و پیمان نظامی آتلانتیک شمالی (ناتو) تقریبا گرداگرد مرزهای اروپایی و همچنین بخش آسیایی خاک روسیه در منطقه شبه جزیره کره خیمه زده اند و ایران نیز پس از پیروزی انقلاب اسلامی با توطئه های گوناگون واشنگتن و غرب از جمله تحریک عراق در دوران صدام برای تحمیل جنگ مواجه بود.
استفاده ابزاری ضدایرانی از برخی کشورهای عرب منطقه و حاشیه خلیج فارس با همکاری رژیم صهیونیستی علیه ایران نیز از دیگر نمونه های مشابهت وضعیت مسکو و تهران است، زیرا غرب نیز از چند کشور در شرق اروپا علیه روسیه بهره می گیرد.
** تحریم اقتصادی ابزار ضدروسی غرب و تجربه ایران:
از سوی دیگر، روسیه از سال 2014 زیر شدید ترین تحریم ها در تاریخ این کشور قرار دارد که آمریکا و غرب در رابطه با اوضاع اوکراین اجرا می کنند و از این رو مانند ایران در دوره پیش از برجام تنگناهایی را تجربه می کند.
با توجه به این وضعیت و تداوم سیاست های غرب علیه تهران و مسکو، اکنون افزایش همکاری های اقتصادی ایران و روسیه در قالب تامین نیازهای متقابل با توجه به مزیت های همجواری، دریای خزر و همچنین ارتباط شمال جنوب از پهنه آبی جنوبی ایران تا سواحل روسیه ای خزر از جمله امتیازهای هر دو کشور است.
افزون بر این زمینه ها، ایران و روسیه در عرصه حقوق بشر مقابل رویکردهای تحمیلی غرب، حفظ فرهنگ ملی و بومی اقوام در برابر هجوم فرهنگی، همگرایی مواضع در مسائل مختلف بین المللی، هماهنگی سیاست های نفتی، همکاری های بازرگانی و اقتصادی با واحد پول ملی، تقویت روابط مردمی و همچنین افزایش هر چه بیشتر تماس ها در سطوح مختلف دولتی و غیردولتی نیاز مشترک دارند.
از این رو در سفر دو روزه روحانی به مسکو که شامگاه سه شنبه (هشتم فروردین) پایان یافت، افزون بر مذاکرات رئیس جمهوری ایران با پوتین وهمچنین دیمیتری مدودیف نخست وزیر روسیه و امضای اسناد مشترک در حوزه های متعدد، رئیسان جمهوری دوکشور بیانیه «پیش به سوی همکاری های جامع راهبردی» را صادر کردند که در برگیرنده نقشه راه روابط دوجانبه، منطقه ای، بین المللی، تضمین پویایی و ادامه گسترش همکاری ها و همچنین یافتن حوزه های جدید روابط است.
از: هادی مولوی نیا - کارشناس سیاسی، ایرنا مسکو
** ایران و روسیه نیازها و اقدام ها:
دور جدید روابط ایران و روسیه از آغاز کار دولت یازدهم روند پرشتابی را آغاز کرده بود و با همگرایی دو کشور در مذاکرات هسته ای تهران و 1+5 که مسکو نیز عضو آن بود، سرعت بیشتری یافت.
افزون بر امضای برجام و روند لغو تحریم های ضدایرانی که موانع افزایش روابط اقتصادی و همکاری های بین المللی جمهوری اسلامی با خارج از جمله روسیه را برداشت، دو کشور فرصت یافتند با توجه به شرایط منطقه ای و جهانی برای مقابله با تهدیدها، فرصت ها و پاسخ به نیازهای متقابل، راهکارهای مشترکی پیش بگیرند.
اوضاع سوریه نخستین عرصه منطقه ای بود که تهران و مسکو همکاری های گسترده ای را با دولت این کشور آغاز کردند.
روسیه با استقرار یگان هوافضا در پایگاه حمیمیم استان لاذقیه و آغاز سرکوب تروریست های ضدسوری و ایران نیز با مستشاری نظامی همکاری با دولت سوریه را آغاز کردند که افزون بر زمین گیر کردن تروریست ها و عقب نشینی های پیاپی آنان، ابتکار تهران و مسکو برای مذاکرات سوری-سوری را به عنوان تنها گزینه ممکن پیش روی همگان قرار داد.
مذاکرات سوری آستانه پایتخت قزاقستان پس از پیوستن ترکیه به راهبرد ایران و روسیه عملی شد که نتیجه آن برقراری آتش بس فراگیر از 10 دی ماه 95 بود و همچنین از سرگیری مذاکرات ژنو در باره سوریه را در پی داشت.
** تداوم تهدیدهای ضدایرانی-ضدروسی:
تهدیدها و فشارهای نظامی همراه تحریم های ضدروسی و ضدایرانی آمریکا و اروپا از دیگر دلایل همگرایی های مسکو و تهران بشمار می رود تا بتوانند پاسخ های مشترک و موثرتری در برابر این تهدیدها بیابند.
آمریکا و پیمان نظامی آتلانتیک شمالی (ناتو) تقریبا گرداگرد مرزهای اروپایی و همچنین بخش آسیایی خاک روسیه در منطقه شبه جزیره کره خیمه زده اند و ایران نیز پس از پیروزی انقلاب اسلامی با توطئه های گوناگون واشنگتن و غرب از جمله تحریک عراق در دوران صدام برای تحمیل جنگ مواجه بود.
استفاده ابزاری ضدایرانی از برخی کشورهای عرب منطقه و حاشیه خلیج فارس با همکاری رژیم صهیونیستی علیه ایران نیز از دیگر نمونه های مشابهت وضعیت مسکو و تهران است، زیرا غرب نیز از چند کشور در شرق اروپا علیه روسیه بهره می گیرد.
** تحریم اقتصادی ابزار ضدروسی غرب و تجربه ایران:
از سوی دیگر، روسیه از سال 2014 زیر شدید ترین تحریم ها در تاریخ این کشور قرار دارد که آمریکا و غرب در رابطه با اوضاع اوکراین اجرا می کنند و از این رو مانند ایران در دوره پیش از برجام تنگناهایی را تجربه می کند.
با توجه به این وضعیت و تداوم سیاست های غرب علیه تهران و مسکو، اکنون افزایش همکاری های اقتصادی ایران و روسیه در قالب تامین نیازهای متقابل با توجه به مزیت های همجواری، دریای خزر و همچنین ارتباط شمال جنوب از پهنه آبی جنوبی ایران تا سواحل روسیه ای خزر از جمله امتیازهای هر دو کشور است.
افزون بر این زمینه ها، ایران و روسیه در عرصه حقوق بشر مقابل رویکردهای تحمیلی غرب، حفظ فرهنگ ملی و بومی اقوام در برابر هجوم فرهنگی، همگرایی مواضع در مسائل مختلف بین المللی، هماهنگی سیاست های نفتی، همکاری های بازرگانی و اقتصادی با واحد پول ملی، تقویت روابط مردمی و همچنین افزایش هر چه بیشتر تماس ها در سطوح مختلف دولتی و غیردولتی نیاز مشترک دارند.
از این رو در سفر دو روزه روحانی به مسکو که شامگاه سه شنبه (هشتم فروردین) پایان یافت، افزون بر مذاکرات رئیس جمهوری ایران با پوتین وهمچنین دیمیتری مدودیف نخست وزیر روسیه و امضای اسناد مشترک در حوزه های متعدد، رئیسان جمهوری دوکشور بیانیه «پیش به سوی همکاری های جامع راهبردی» را صادر کردند که در برگیرنده نقشه راه روابط دوجانبه، منطقه ای، بین المللی، تضمین پویایی و ادامه گسترش همکاری ها و همچنین یافتن حوزه های جدید روابط است.
از: هادی مولوی نیا - کارشناس سیاسی، ایرنا مسکو
