افزایش همکاری اقتصادی در پیمان شانگهای با دوری از دلار آمریکا
اقتصادگردان- بسیاری از کشورهای منطقه عضو سازمان همکاری‌های شانگهای هستند. ایران از مدت‌ها پیش تلاش داشت عضو دائم شانگهای شود که از سال گذشته این تلاش‌ها به نتیجه رسیده است.
اهداف اصلی تشکیل شانگهای مبارزه با تروریسم و همکاری‌های اقتصادی است. در منطقه‌ای که حضور داریم، این مسائل زیاد است و بارها در کشورهایی همچون افغانستان و دیگر کشورهای آسیای مرکزی شاهد حوادثی بوده‌ایم.
کشورهای شانگهای پرجمعیت هستند؛ اما همکاری‌ها ضعیف است که یکی از دلایل آن تحریم‌ها است؛ زیرا همه چیز وابسته به دلار شده است. کشورها در پیمان شانگهای باید یک راهکاری ایجاد کنند تا از پول‌های ملی برای مبادلات اقتصادی استفاده کنند. باید سرمایه‌گذاری و تبادل کالا بین کشورهای عضو شانگهای افزایش یابد تا شاهد پیشرفت کشور باشیم.
نشست شانگهای بر نشست مجمع‌عمومی سازمان ملل اثر زیادی ندارد. بنیان سازمان شانگهای باید محکم شود و جنگ دو کشور روسیه و اوکراین به پایان برسد؛ زیرا این جنگ‌ها تأثیرات منفی بر روابط کشورها می‌گذارد. در چنین شرایطی نشست شانگهای بر مجمع‌عمومی سازمان ملل نمی‌تواند اثر بگذارد و این موضوع باتوجه‌به کارا نبودن تصمیمات مجمع‌عمومی کاملاً آشکار است.
سازمان شانگهای برای رشد خود نیاز دارد اختلافات درونی خود را کنار بگذارد، هند و پاکستان به‌عنوان دو عضو این سازمان با یکدیگر اختلافات اساسی دارند. همچنین چین و هند دارای اختلاف هستند. این کشورها باید به کمک دیگر کشورها اختلافات خود را حل کنند تا در مجمع‌عمومی سازمان ملل با یکدیگر متحد عمل کنند.نقش میانجیگر ایران برای حل اختلافات کشورهای عضو شانگهای نیز موثر است. ایران با هیچ یک از اعضا اختلافی ندارد و می‌تواند با میانجیگری بین اعضا، در حل اختلافات نقش مثبت داشته باشد. ایران همچنین می‌تواند اختلافات میان روسیه و اوکراین را نیز حل کند؛ هرچند اوکراین عضو شانگهای نیست.
