مودودی در پاسخ به این سوال که چرا تا امروز ساز و کار اینستکس بطور کامل فعال نشده، گفت: اروپاییها بهانه میکنند که چون بخش عمده اقتصاد آنها متشکل از بخش خصوصی است و بخش خصوصی هم به دلیل ارتباطات تجاریاش با امریکا نمیخواهند در ارتباط با ایران آسیب ببیند، دولتهای اروپایی هم نمیتوانند آنها را مجبور به کار کردن با ایران کنند.
وی درباره آینده اینستکس و امیدوار بودن به کارکرد آن گفت: از یک سو امریکاییها تهدید کردهاند اگر اینستکس شروع به کار کند، طرف ایرانی اینستکس را تحریم میکنند؛ لذا این امکان وجود دارد که ما هرشرکتی را هم معرفی کنیم، در لیست تحریمهای امریکاییها قرار گیرد؛ این یک داستانی است که اگر شروع شود، پایانی نخواهد داشت.
سرپرست سازمان توسعه تجارت افزود: از سوی دیگر ما به هیچ اقدامی به جز رفتار امریکاییها بدبین نیستیم و امیدواریم اینستکس بتواند جایگاه خودش را پیدا کند چراکه معتقدیم اگر اروپاییها در این ماجرا نتوانند راهکاری پیدا کنند با مشکلات جدیتری در آینده مواجه خواهند شد؛ لذا آرزو میکنیم اتحادیه اروپا بتواند مسیر خودش را در این مورد پیدا کند ولی واقعیت آن است که فعال شدن یا نشدن اینستکس در آمار تجارت خارجی ما تاثیر چندانی ندارد. مودودی خاطرنشان کرد: اروپاییها اگر بپذیرند در چارچوب همان قرارداد بینالمللی که با ایرانیها امضا کردهاند، کار کنند، نشان میدهند از تحریمها تابعیت نکردهاند و این یک انگیزهای برای سایر کشورها میشود که آنها هم بدانند میشود از تحریمهای امریکا تبعیت نکرد.
وی گفت: این یک واقعیت است که اگر امریکا در رسیدن به خواستههای خود از این طریق غیرقانونی موفق شود، دیگر هیچ کشوری در امان نخواهد بود و در آینده هر کشوری را میتواند مشمول همین داستان کند.
سرپرست سازمان توسعه تجارت گفت: امروز ایران یک آزمایشگاه برای جنگ اقتصادی است تا امریکاییها آزمایش کنند و ببینند آیا میتوان در جنگ اقتصادی موفق شد یا نه؛ لذا اگر امریکا در این آزمایش موفق شود، قطعاً ایران تنها کشوری نخواهد بود که در معرض این جنگ قرار میگیرد و اتفاقا اگر این جنگ شروع شود، برای سایر کشورها نتیجه بسیار سختتری خواهد داشت؛ چراکه ایران در این سالها نشان داده، چندان پیوندهای اقتصادی عمیقی با دنیا ندارد که با این تحریمها با یک خلأ جدی مواجه شود، ولی در سایر 164 کشور دیگر عضو WTO که سرمایهگذاری کلان مشترک در آنها انجام شده و تولیدات مشترک گستردهای شکل گرفته و سیستم بانکی آنها بهشدت وابسته به ساختار بانکی جهانی هستند، اگر در شرایط امروز ایران قرار بگیرند، بعید است 48 ساعت یا 72 ساعت دوام بیاورند و از درون متلاشی میشدند.