وی ادامه داد: سرمایهگذاری که در یک نیروگاه سرمایهگذاری میکند با ظرفیت مجموعه خود در ماههایی که دولت تقاضایی ندارد، باید چه کار کند؟ یکی از این گزینهها بحث ماین کردن ارزهای دیجیتال است. این موضوع سال قبل به وسیله یک مصوبه رسمی دولت، جزو صنایعی شناخته شده که امکان سرمایهگذاری دارد اما حالا که در ایام پیک مصرف برق قرار داریم، ناگهان این مسئله مطرح میشود که این کار باید متوقف شود.
این عضو اتاق بازرگانی تهران با بیان اینکه سرمایهگذار در این وضعیت راهی جز تغییر موقعیت خود ندارد، تصریح کرد: وقتی ما میبینیم که برایمان هیچ راهی باقی نمانده، به گزینههایی همچون حضور در عرصههای خارجی فکر میکنیم. نیروگاه با انتقال به صد کیلومتر بالاتر به ترکمنستان انتقال مییابد و به راحتی با فروش تضمینی محصول، کار خود را ادامه میدهد.
حسینینژاد توضیح داد: نگاهی به تجربه ارز چند نرخی در ماههای گذشته به خوبی نشان میدهد که این قانون چه ظرفیتی برای دور زدن دارد. ما از سویی برای واردات برخی تجهیزات، ارز ۴۲۰۰ تومانی میدهیم، در حالیکه سازندگان همین تجهیزات در ایران، برای دریافت مواد اولیه خود باید با ارز نیمایی کار کنند. در چنین فضایی آیا تولیدکننده شانسی برای رقابت دارد؟
وی افزود: محصولی همچون کیک برای روغن و شکر، ارز ۴۲۰۰ تومانی میگیرد و بعد از یک فرایند، تولید صادر میشود. وقتی سیاستهای اجرایی چنین فضایی را به وجود آورده، آیا میتوان به فعال اقتصادی ایراد گرفت؟
رئیس کمیسیون گردشگری اتاق بازرگانی تهران با بیان اینکه چنین رویهای
در دیگر عرصهها همچون یارانه انرژی نیز قابل مشاهده است، تصریح کرد: وقتی
یارانه بنزین برای همه اقشار به طور یکسان در نظر گرفته میشود، کدام قشر
بیشترین سود را میبرد؟ کسی که در یک اتاق کوچک زندگی میکند و هیچ خودروی
شخصی ندارد از یارانه انرژی استفاده میکند یا فردی که در یک خانه چند صد
متری زندگی میکند و چند خودروی شخصی دارد؟ اگر بناست یارانه به اقشار کم
درآمد تعلق گیرد، با یک نگاه ساده مشخص میشود که سیاستهای فعلی حتی نزدیک
به هدفگذاریهای کلان نیز عمل نمیکنند.
بسیاری از کارشناسان اقتصادی معتقدند که وقتی قیمت سوخت با یارانههای دولت پایین باشد، بیش از آنکه اقشار کم درآمد جامعه از آن بهرهمند شوند، این یارانه به جیب ثروتمندان میرود.