وی با بیان اینکه کشور از وجود راه پردازان خالی است و نیازمند طراحان راهبردی در حوزه علمی هستیم، ادامه داد: در ژاپن یک مرکز راهبری وجود دارد که در چنین مسایلی نظر میدهد و نیازهای دانشگاهی را شناسایی میکند لذا وزارت علوم باید در حوزه مهارتی خود را کنار بکشد و یک مرکز راهبردی در کشور ایجاد شود که ماموریت پیوند میان عرضه و تقاضا در بازار کار را برعهده بگیرد.
این مدرس دانشگاه تاکید کرد: مجمع تشخیص مصلحت نظام ساختار کلانتری دارد ولی به دلیل آنکه به موضوعات متعددی میپردازد شاید نتواند به مبحث نیاز مهارتی و شناسایی نیاز بازار به شکل شایسته ورود کند لذا به یک کار تخصصیتر و کارشناسیتر نیاز داریم و ناچاریم چنین سازمانی در کشور ایجاد کنیم.
محمودی در ادامه با اشاره به تغییر و تحولات نظام آموزش عالی کشور اظهار کرد: طی چند دهه گذشته در حوزه کار و اشتغال تعریفی از آموزش علمی ـ کاربردی ارائه شده که این تعریف دو شکل دارد؛ اول آموزشهای فنی و حرفهای که کارایی و توانایی افراد شاغل در حرفهها را ارتقا میدهد و شامل آموزشهایی است که افراد بر اساس آن برای احراز شغل یا حرفه معینی آماده میشوند.
او ادامه داد: دوم آموزشهایی علمی ـ کاربردی که تعریف شورای عالی انقلاب فرهنگی است و شامل آموزشهایی است که مهارت و بهره وری افراد شاغل را ارتقا میدهد و هدف آن ارتقاء و انتقال دانش کار، ایجاد مهارت و افزایش بهرهوری، به هنگام کردن، ارتقای معلومات و تجارب شاغلان و رشد استعدادهای بارز و فعالیتهای آنهاست. در صورتی که این تعریف برای افراد شاغل است و قرار نیست کسانی که شاغلند ارتقاء بدهیم و آنچه بیش از هر چیز به آن نیاز داریم بحث خود ِ کار و نیروی کار است که پرورش بدهیم و وارد عرصه کار کنیم.
به گفته وی وزارت آموزش و پرورش میتواند متولی پرورش و ورود افراد به بازار کار باشد، به این نحو که وقتی دانش آموزان ششم ابتدایی را تمام کردند، با همکاری وزارت علوم ورودیها به بخش نظری و مهارتی را جدا کند با این تفاوت که ورودیهای بخش مهارتی ۷۰ درصد و ورودیهای بخش نظری ۳۰ درصد باشند.
رییس مرکز آموزش عالی تعاون تهران در عین حال با بیان اینکه باید تعریف جدیدی از مدارس داشته باشیم، افزود: برای ایجاد اشتغال باید بر اساس نیازهای بومی و محلی، مدارس مهارت محور را طراحی کنیم. خوشبختانه این ایده را در چابهار اجرا کردیم و پس از بررسی متوجه شدیم که حوزه صنایع دستی و سوزن دوزی در این منطقه جای توجه دارد و از قرنهای گذشته به یادگار مانده است؛ به همین دلیل برای حمایت از صنایع دستی و اشتغال پایدار به سمت نهادسازی رفتیم و در گام نخست اقدام به راهاندازی تعاونیهای صنایع دستی کردیم و زنان بلوچ و بومی این منطقه را به عضویت تعاونیها در آوردیم و در گام بعد آموزشهای مبتنی بر تکنولوژی روز را ارائه کردیم.
این مدرس دانشگاه خاطرنشان کرد: ما میتوانیم نگاه خیرخواهانه داشته باشیم و در مناطق محروم پول تزریق کنیم تا مدرسهای ساخته و با میز و نیمکت تجهیز شود ولی اگر نگاه مهارت محوری داشته باشیم و کارگاه صنایع چوب ایجاد کنیم هم ساکنان این مناطق مشغول کار میشوند و هم از طریق آن میز و نیمکت مدارس تامین شود.
وی افزود: خوشبختانه نگاه مهارت محوری هم اکنون آغاز شده و سیستم آموزش و پرورش و آموزش عالی ما نیز باید بر اساس این نگاه پیش برود.