کد خبر: ۸۷۸۵۱
تاریخ انتشار:۰۴ اسفند ۱۳۹۵ - ۲۳:۳۴
ارو جوان ترین نوبلیست اقتصاد، امروز در 95 سالگی در گذشت
او در ۲۱ فوریه ۲۰۱۷ در سن ۹۵ سالگی درگذشت.
اقتصاد گردان

اقتصادگردان- چهارمین قسمت دانشنامه اقتصاددانان نوبلیست به معرفی کنت جوزف ارو از بانفوذترین و پرکارترین اقتصاددانان معاصر اختصاص‌یافته است. ارو اقتصاددان نئوکلاسیک آمریکایی و جوان‌ترین برنده جایزه نوبل اقتصاد (در سن ۵۱ سالگی) برای کمک­ های خود به تجزیه‌وتحلیل تعادل عمومی و اقتصاد رفاه است. اغلب تحقیقات ارو پیرامون نظریات انتخاب اجتماعی، رشد درون‌زا، تصمیم­گیری جمعی، اقتصاد اطلاعات و اقتصاد تبعیض بوده است. ارو بیشتر زندگی حرفه­ ای خود را در دانشگاه استنفورد گذراند. وی با قضیه عدم امکان به شهرت رسید.

ارو پس از آشنایی با کارهای برتراند راسل، به ریاضیات و منطق ریاضی علاقه‌مند شد. وی همچنین به برنامه‌ریزی ریاضی علاقه‌مند بود و مقالاتی درباره حل مسائل برنامه‌ریزی غیرخطی و مسائل بهینه‌سازی منتشر کرد. ارو معتقد است که اطلاعات نامتقارن، مهم‌ترین توسعه‌ای است که پس از سال ۱۹۵۰ میلادی در حوزه نظریه اقتصادی صورت گرفته است.

 

تولد:

اوت ۱۹۲۱ میلادی در نیویورک سیتی

 

تحصیلات:

کارشناسی: سیتی کالج نیویورک (۱۹۴۰)

کارشناسی ارشد: دانشگاه کلمبیا (۱۹۴۱)

قطع تحصیلات تکمیلی از (۱۹۴۶-۱۹۴۲) به خاطر جنگ جهانی دوم

دکترا: دانشگاه کلمبیا (۱۹۵۱)

 

سوابق علمی:

دانشیار پژوهشی کمیته کولز دانشگاه شیکاگو (۱۹۴۹-۱۹۴۷)

محقق دانشگاه شیکاگو ۱۹۴۷

تدریس در دانشگاه شیکاگو (۱۹۴۹-۱۹۴۸)

استاد اقتصاد و آمار دانشگاه استنفورد (۱۹۶۸-۱۹۴۹)

همکار تحقیقاتی کالج چرچیل (کمبریج) (۱۹۶۴-۱۹۶۳) و (۱۹۷۰)

تدریس در دانشگاه هاروارد (۱۹۷۹-۱۹۶۸)

 

سوابق اجرایی:

رئیس اجرایی دپارتمان اقتصاد استنفورد (۱۹۵۶-۱۹۵۳)

اقتصاددان شورای مشاوران اقتصادی آمریکا (۱۹۶۲)

عضو انجمن اقتصاددانان آمریکا

عضو موسسه آمار ریاضی

عضو انجمن آمریکایی پیشرفت علم

عضو آکادمی ملی علوم و موسسه پزشکی

عضو آکادمی ملی علوم و انجمن فلسفی آمریکا

همکار آکادمی هنر و علوم آمریکا

عضو جامعه اقتصاددانان موسسه آمار ریاضی آمریکا

 

مهمترین کتاب­ ها:

رفاه اقتصادی و تخصیص منابع برای اختراع (۱۹۶۲)

ارزیابی اقتصادی و سیاسی اثرات اجتماعی و جانبی (۱۹۷۰)

مجموعه مقالات در نظریه تحمل ریسک (۱۹۷۴)

مطالعات فرآیندهای تخصیص منابع (۱۹۷۸) و (۲۰۰۷)

انتخاب اجتماعی و تصمیم­گیری چندوجهی (۱۹۸۶)

راهنمای اقتصاد ریاضی (۱۹۹۳)

اطلاعات، مسئولیت و خدمات انسانی (۱۹۹۶)

اقتصاد عمومی (۱۹۹۷)

مقالات برجسته در نظریه تعادل عمومی، انتخاب اجتماعی و رفاه (۲۰۰۱)

راهنمای انتخاب اجتماعی و رفاه (۲۰۰۲) و (۲۰۱۱)

نظریه کوز در شرکت: گام­های بعدی (۲۰۱۶)

 

مهمترین مقالات:

رشد مطلوب با سرمایه­گذاری غیرقابل‌بازگشت در مدل رمزی (۱۹۷۰)

نظریه تبعیض (۱۹۷۱)

عدم اطمینان و ارزیابی تصمیمات سرمایه­گذاری عمومی (۱۹۷۲)

تعادل عمومی اقتصادی: هدف، روش­های تحلیلی، انتخاب جمعی (۱۹۷۲)

تخصیص ریسک و اطلاعات: تحولات اخیر (۱۹۷۸)

روش فردگرایی و دانش اجتماعی (۱۹۹۴)

اقتصاد اطلاعات (۱۹۹۶)

ارزیابی پروژه­ها و توسعه پایدار در اقتصاد ناقص (۲۰۰۳)

آزادی و انتخاب اجتماعی (۲۰۰۶)

توجه به عدم قطعیت در مدل‌های رشد اقتصادی (۲۰۰۹)

تعیین منافع و هزینه برای نسل­های آینده (۲۰۱۳)

 

نـظریات ارو

نظریه تعادل عمومی: ارو بر روابط بین کارآیی پارتو و تعادل رقابتی متمرکز شد و از نظریه مجموعه‌های محدب به‌عنوان ابزاری برای اثبات رابطه بین آن‌ها استفاده کرد. درواقع ارو ثابت کرد که اگر مجموعه تقاضاهای مازاد مجموعه‌ای محدب باشند، تخصیص کارای پارتو به‌صورت تعادل رقابتی بازار است و در این شرایط قیمت‌ها و تخصیص اولیه منابع از طریق کسب حداکثر رضایت افراد در حداقل هزینه و بنگاه‌های حداکثرکننده سود و بازارهای در تعادل حاصل می‌شود. ارو نشان داد که یکی از شرایط تحقق تعادل عمومی این است که می‌بایست برای همه کالاها، بازارهای آتی وجود داشته باشد.=

قضیه رهایی از جایگزین بی­ربط: اگر انتخابی حذف شود پس‌ازآن نباید سفارش دیگران تغییر کند. هر زمان که یک سری از تنظیمات تغییر یابد انتخاب یک گروه باید همان نتیجه قبل را داشته باشد. این نظریه پیامدهای زیادی برای اقتصاد رفاه و نظریه­های عدالت دارد.

قضیه اطلاعات نامتقارن: در بازار در بسیاری از معاملات یک‌طرف معامله نسبت به ‌طرف دیگر اطلاعات بیشتری دارد. ارو این موضوع را به مراقبت­های پزشکی ربط داده و در مقاله­ای تحت عنوان «عدم قطعیت و اقتصاد رفاه مراقبت­های پزشکی» در سال ۱۹۶۳ آن را بررسی کرده است.

قضیه عدم امکان ارو: ارو در این قضیه نشان داد که با وجود یک سری فرضیات خاص درباره ترجیحات افراد بین گزینه­ها همواره امکان رأی­گیری قانونی که ترجیحات افراد را نیز در نظر داشته باشد وجود ندارد. انتخاب اجتماعی نمی‌تواند عقلایی باشد زیرا اصل انتقال‌پذیری را نقد می‌کند. به‌بیان‌دیگر، استخراج انتخاب اجتماعی یا گروهی از ترجیحات افراد غیرممکن است. به همین دلیل، این فرضیه، فرضیه عدم امکان نام گرفته است.

نظریه رشد درون­زا: این نظریه استدلال می­کند که رشد اقتصادی یک سیستم نتیجه مستقیم فرآیند­های داخلی آن است. این نظریه به‌ویژه اشاره می­کند که افزایش سرمایه انسانی اجتماعی همراه با استفاده از تکنولوژی و ابزار کارآمد و مؤثر منجر به رشد اقتصادی خواهد شد. این دیدگاه در تضاد با اقتصاد نئوکلاسیک است که ادعا می­کند پیشرفت فناوری و دیگر عوامل خارجی از منابع اصلی رشد اقتصادی هستند.

 

اقتصاددانان مرتبط:

چهار نفر از دانشجویان او موفق به دریافت جایزه نوبل شده‌اند. این چهار نفر عبارتند از اریک ماسکین، جان هارسانی، مایکل اسپنس و راجر مایرسون.

 

جوایز:

مدال جان بیتس کلارک (۱۹۵۷)

جایزه نوبل اقتصاد به همراه جان ریچارد هیکس «برای کمک‌های پیشگام خود به نظریه تعادل عمومی اقتصاد و نظریه رفاه» (۱۹۷۲)

جایزه نظری فون نویمان (۱۹۸۶) برای سهم قابل‌توجه تحقیق در عملیات و علم مدیریت

کسب بالاترین افتخار علمی در ایالات‌متحده یعنی نشان ملی علوم (۲۰۰۴)

دریافت درجه افتخاری L.L.D از دانشگاه شیکاگو (۱۹۶۷)

دریافت درجه دکتری افتخاری دانشگاه شهر نیویورک (۱۹۷۲) و دانشگاه وین (۱۹۷۱)

رئیس افتخاری جامعه اقتصاددانان (۱۹۵۶)

دریافت درجه افتخاری موسسه علوم مدیریت (۱۹۶۳)

رئیس برگزیده انجمن اقتصادی آمریکا (۱۹۷۲)